“Het onzichtbare heelal” –Een oorspronkelijke ‘magnetische ziel’’ Doordringt de Kosmos

De astronomen van de wereld onderzoeken steeds meer de thriller van de plaats waar de grote magnetische velden die ons universum doordringen vandaan komen – van de aarde tot Mars tot de Melkachtige benadering tot intergalactische leegten en van het verleden tot de donkerste, meest afgelegen gebieden van de kosmos.

De ondergang van Mars

Een half miljard jaar geleden, De magnetische discipline van Mars die een oceaan beschermde die zo diep was als de Middellandse Zee was uitgeschakeld. Een impressiebassin dat diep genoeg is om de Mount Everest in Valles Marineris te verzwelgen, onthult wat de uitkomsten van de geschiedenis kunnen zijn asteroïde ter grootte van Pluto in botsing komen met de Crimson Planet en zijn magnetische discipline uitschakelen, de Crimson Planet onderdompelen in gevaarlijke straling, en het eroderen van zijn omgeving door deeltjes die uit fotovoltaïsche wind stromen. In de huidige tijd, Mars is een ijskoude woestijnwereld met een kooldioxide-omgeving 100 soms dunner dan die van de aarde.

Een krachtige magnetische discipline had naar alle waarschijnlijkheid een essentiële rol gespeeld bij het verdedigen van het milieu tegen de fotovoltaïsche wind en het vochtig en leefbaar houden van de planeet.. “Venus en Mars hebben verwaarloosbare magnetische velden en ondersteunen het leven niet, terwijl Het magnetische veld van de aarde is relatief stevig en doet dat ook," genoemd Sarah McIntyre aan het Australia Nationwide College. “We ontdekken de meeste gedetecteerd exoplaneten hebben zeer zwakke magnetische velden, dit is dus een cruciale kwestie bij het vinden van ongetwijfeld leefbare planeten.”

Een iconische nieuwe foto van het gewelddadige hart van de Milky Manner (boven) van de Murchison Widefield-array, een radiotelescoop in de West-Australische outback, onthult enorme gouden filamenten die monumentaal aanduiden magnetische velden – hoe ons sterrenstelsel eruit zou zien als menselijke ogen radiogolven zouden zien.

‘Een onzichtbare magnetische ziel’

Altijd bedenken astronomen een geheel nieuwe methode om magnetische velden te zoeken in steeds verder afgelegen gebieden van de kosmos, op onverklaarbare wijze, ze ontdekken ze, merkt op Natalie Wolchover in Hoeveelheid over de onzichtbare magnetische discipline sporen die lussen en wervelen door middel van intergalactische gebieden, net als de groeven van een vingerafdruk, een onzichtbare “magnetische ziel”.

“Magnetisme is primordiaal,’ schrijft ze, “Het volgen van de beste weg naar de verwezenlijking van het universum. In dat geval, zwak magnetisme zou op elke plek moeten bestaan, zelfs binnen de ‘leegtes’ van het kosmische internet – de allerdonkerste, leegste gebieden van het heelal. Het alomtegenwoordige magnetisme zou de sterkere velden hebben gezaaid die tot bloei kwamen in sterrenstelsels en clusters.”

In 2019, astronomen ontdekt 10 miljoen lichtjaar aan gemagnetiseerd gebied dat de hele grootte van een ‘filament’ van het kosmische internet omvat, een deel van het grote internet dat een groot gebied in beslag neemt, het verbinden van twee clusters van sterrenstelsels genaamd Abell 0399 en Abel 0401 die langzaam met elkaar in botsing zouden kunnen komen.

Het kosmische internet

“We willen gewoon op het topje van de ijsberg zitten, naar alle waarschijnlijkheid," genoemd Federica Govoni van het Nationaal Instituut voor Astrofysica in Cagliari, Italië, die de primaire detectie leidde met behulp van de Low-Frequency Array (BELOFTEN) radiotelescoop om naar de brug van radio-emitterend plasma te kijken die zich uitstrekt tussen de 2 clusters van sterrenstelsels die mogelijk een fusie naderen. De uitkomsten suggereren dat intergalactische magnetische velden zich bij de 2 clusters en probleemtheorieën van deeltjesversnelling binnen het intergalactische medium.

Het kosmische internet, hier bewezen in een pc-simulatie, van enorme filamenten van sterrenstelsels, gescheiden door grote holtes.

https://dailygalaxy.com/2019/08/unknown-dark-energy-a-fifth-force-or-new-extreme-matter/

Oermagnetisme kan bovendien helpen bij het oplossen van een ander kosmologisch raadsel dat vaak de Hubble-druk wordt genoemd, merkt op Wolchover, en vermeldt dat het “naar alle waarschijnlijkheid het meest geliefde onderwerp in de kosmologie is.”

Hubble’s Paradox – “Constant in de ruimte, Niet op tijd”

“Terwijl de Hubble Fixed op elke afzonderlijke plaats in het gebied op een bepaald tijdstip is gefixeerd, het staat niet op tijd vast.” legt uit Chris Fassnacht, hoogleraar natuurkunde aan UC Davis over de huidige ramp in de kosmologie, of “druk”, in het begrijpen van de groeisnelheid van het universum – vaak de “Hubble Fixed” genoemd – vanwege de Grote Knal, een centraal onderdeel van de jacht om de oorsprong van het universum te vinden.

“Duistere kracht is buitengewoon ongebruikelijk”

Sommige natuurkundigen suggereren inmiddels dat duistere macht een ‘vijfde’ macht is voorbij de 4 al herkend – zwaartekracht, elektromagnetisch, en de sterke en zwakke kernkrachten. Hoe dan ook, onderzoekers gaan ervan uit dat deze vijfde macht ook kan worden ‘afgeschermd’ of ‘verborgen’ voor grote objecten zoals planeten, waardoor het moeilijk te detecteren is.

“Duistere macht is uiterst ongebruikelijk, maar eigenlijk vind ik het verstandig dat het onopgemerkt bleef,', aldus de winstgevende natuurkundige van de Nobelprijs Adam Riess, in een interview met The Atlantic. ‘Ik heb totaal geen idee wat duistere macht is. Duistere macht lijkt sterk genoeg om het hele universum voort te stuwen – maar de voorraad ervan is onbekend, de locatie ervan is onbekend en de fysica ervan is uiterst speculatief.”

In een papier online geplaatst in april en hieronder geëvalueerd met Body Evaluate Letters, de kosmologen Karsten Jedamzik En Levon Pogosian, een professor in de natuurkunde aan het Simon Fraser College in Canada, suggereren dat zwakke magnetische velden in het vroege heelal zouden resulteren in de snellere kosmische groei die we op dit moment zien.

‘Als een levend organisme’

Astrofysici bij Johns Hopkins onder leiding van Nobelprijswinnaar, Adam Riess, zeggen dat onderzoekers op zoek willen gaan naar sluitend bewijs van primordiaal magnetisme dat zich overal lijkt voor te doen, is de ontbrekende agent die het universum heeft gevormd.

“Iedereen is zich ervan bewust dat het een soort enorme puzzels zijn,' zei Pogosian. “Maar al jaren, er was geen benadering om te informeren of magnetisme daadwerkelijk alomtegenwoordig is en dus een primordiaal onderdeel van de kosmos is, dus hielden kosmologen er grotendeels mee op om er rekening mee te houden.”

Magnetisme “lijkt een beetje op een levend organisme,zei Torsten Enßlin, een theoretisch astrofysicus aan het Max Planck Instituut voor Astrofysica, “Als gevolg van magnetische velden die in elke vrije stroomvoorziening terechtkomen die ze in stand houden en ontwikkelen. Ze zullen zich ontvouwen en met hun aanwezigheid effect hebben op verschillende gebieden, de plek waar ze zich ook goed ontwikkelen.

De Melkweg van dag tot dag, Max Goudberg, door Het verborgen magnetische universum begint in zicht te komen/Hoeveelheid En Wetenschap

Kredietscore voor afbeeldingen: Gemengd radio/optisch beeld van galaxy IC 342, gebruikmakend van de kennis van zowel de VLA- als de Effelsberg-telescoop. Sporen wijzen op de oriëntatie van magnetische velden in het sterrenstelsel. R. Wenk, MPIfR; Nrao / nsf; afbeeldingen: U. Klein, AIfA; Achtergrondafbeelding: TA. Rector, College van Alaska Anchorage en H. Schweiker, WINN; Neeee / aura / nsf.